Simon Peter Been is auteur en spreker over AI voor informatie- en kenniswerkers
Stel je voor: mijn maatje Chattie, een wonderkind. Nauwelijks uit de luiers, maar al razendslim en belezen. Met een flinke dosis creativiteit, al slaat die soms een beetje door. Wanneer ik Chattie introduceer aan vakgenoten in de informatieprofessie, zie ik vaak wat ongemak. Maar zodra we over hun eigen passies praten, krijgen ze kleur op hun wangen.
‘Doe je nog leuke dingen?’ is een mooie opener. Meestal volgt een enthousiaste stortvloed: ‘Zeker! Dit project bijvoorbeeld. Kijk maar: zo werken we nu en dat moet beter.’ Je voelt het al aankomen: het moet slimmer, efficiënter, up-to-date, afgestemd op standaarden. Een droomklus voor een projectteam! Als er maar tijd genoeg was, want andere taken roepen ook.
Benieuwd wat Chattie daarvan vindt? Uhhh… Ik wacht niet af, geef het document aan Chattie en vraag zijn mening. Meer niet. In rap tempo oppert hij een reeks opvallende kenmerken en een oordeel. Terloops vraag ik hem: ‘Heb je ook nog verbeteringen of uitbreidingen?’ Uiteraard, en hoe!
De informatieprofessional staart naar het wonderkind. Mond halfopen. Ik vervolg: ‘Het moet gekoppeld aan [deze standaard]. Wat doet dat met je antwoord?’ Een nieuwe stortvloed van inzichten volgt: beoordelingen, verbeteringen, uitbreidingen.
*Dit is het eerste deel van een column uit Od 37: Informatiewetten vertaald naar de praktijk. Verder lezen? Meld je dan hier aan voor een abonnement of vraag een gratis presentexemplaar op.
Beeld: Shutterstock
