In dit artikel verkennen we het digitale geheugen van de overheid. Daar is het volgens verschillende onderzoeken niet al te best mee gesteld. Hoe komt dat? Waarom is het na ruim 25 jaar automatisering nog steeds slecht gesteld met ons collectieve digitale geheugen? Om die vraag te kunnen beantwoorden, staan we stil bij de komst van de pc en bij de vele innovaties die volgden, om te eindigen bij een nieuwe visie op informatiebeheer.
Vanaf de introductie van de personal computer (pc) in de jaren zeventig van de vorige eeuw werd digitaal werken de trend en kwam de papieren administratie steeds meer op de achtergrond. De vraag is nu hoe we in de digitale revolutie die volgde om zijn gegaan met het informatiebeheer. Mijn stelling is dat we daar mogelijkheden hebben laten liggen om het anders aan te pakken.
Er zijn weliswaar veel technische innovaties gevolgd, maar een fundamentele andere werkwijze is uitgebleven. Dat betreft zowel de instituties waarin we samenwerken om archief duurzaam toegankelijk te beheren als het digitale archief zelf. We zullen ten eerste opnieuw moeten vaststellen waar verantwoordelijkheden liggen en ten tweede wat het archiveren van digitale informatie daadwerkelijk betekent. Maar laten we eerst terugkijken naar de keuzes die gemaakt zijn in de informatierevolutie en vervolgens kijken hoe het anders kan.
*Dit is het eerste deel van een artikel uit Od 26: Echt veranderen is mensenwerk. Lees hier verder
