Niet uitgedaagd
In dit verhaal zit zeker een vorm van waarheid, maar het gaat niet over de werkzaamheden die je als startende DIV’er als eerste mag gaan doen. Het resultaat is dat veel startende DIV’ers teleurgesteld raken in de realiteit. Want als net afgestudeerd wo’er is een baan als gewone project-/DIV-medewerker een hele teleurstelling. Het inschrijven van brieven of het schonen van dossiers zijn niet de werkzaamheden waar je tijdens je studerende leven van hebt gedroomd of die je waren verteld.
Niet uitgedaagd
In dit verhaal zit zeker een vorm van waarheid, maar het gaat niet over de werkzaamheden die je als startende DIV’er als eerste mag gaan doen. Het resultaat is dat veel startende DIV’ers teleurgesteld raken in de realiteit. Want als net afgestudeerd wo’er is een baan als gewone project-/DIV-medewerker een hele teleurstelling. Het inschrijven van brieven of het schonen van dossiers zijn niet de werkzaamheden waar je tijdens je studerende leven van hebt gedroomd of die je waren verteld.
Verder besef je dat je zoveel meer kan en wil, maar dat je tegenwerking ondervindt van de cultuur en ook de bezuinigingen (first in, first out). Maar ook dat er van de DIV-afdeling zelf zoveel meer te maken is, je hoort en leert namelijk wel over wat er allemaal zou moeten kunnen op het gebied van digitalisering, maar de praktijk loopt achter op de theorie. Het gevolg van dit alles is dat jonge DIV’ers af gaan haken.
Dit is jammer, omdat deze pasafgestudeerde hbo’ers en wo’ers de ideale werknemers voor het DIV-vakgebied zijn voor de werkgevers (gemeenten, overheid, ZBO’s). Juist de mensen die de detacheringbureaus vragen in de vacatures zijn opgeleid om informatie snel te kunnen ‘scannen’ (maar dan niet letterlijk, ook al kunnen ze dat ook, maar ze worden er niet blij van). Daarnaast hebben ze een groot en goed analytisch vermogen. Als je ook nog communicatief vaardig bent, dan kun je het ver schoppen, mits je de juiste mogelijkheden krijgt.
De jonge hogeropgeleide DIV’er loopt alleen het risico om tegen allemaal hokjes aan te lopen. Je moet namelijk SOD-I hebben, of een LARM afronden (mbo+ niveau). Deze opleidingen zijn goed voor het niveau waarvoor het wordt gegeven, maar zijn niet uitdagend genoeg opgesteld voor mensen met een academisch denkniveau. Voor de duidelijkheid, ik (en met mij vele anderen) hebben geen problemen met het volgen van vakgerichte opleidingen en cursussen, maar ik wil wel uitgedaagd worden en het moet iets toevoegen aan mijn carrièrepad.
Stoffig imago
Het is spijtig dat de DIV-wereld zelf het stoffige imago in stand houdt of wil houden. Misschien is men bang voor de verandering. Maar als jullie ervoor gaan zorgen (en ik zie het op een aantal plekken wel gebeuren) dat goed opgeleide mensen geboeid en enthousiast blijven voor dit in essentie mooie beroep (want dat is het, zeker met de ontwikkelingen op het gebied van digitalisering), dan worden de mooie theoretische verhalen misschien werkelijkheid?
Jonge DIV’ers hebben in het begin een beetje begeleiding naar een betere functie nodig, maar neem ze niet altijd in bescherming, laat ze een keer het hoofd stoten. Daar leren ze van en dan weten ze ook wat het is om de voortrekker te zijn. Op die manier kan het enthousiasme van de jonge nieuwe collega meehelpen de ambities van DIV waar te maken.
Ik heb helaas besloten dat de DIV-wereld het toch niet voor mij is, maar ik hoop dat toekomstige DIV’ers deze afweging niet meer hoeven te maken. De collega’s ga ik wel missen, want met hen was het altijd gezellig en heb ik in korte tijd een goede band op gebouwd. Maar voor de rest zeg ik “Farewell DIV, misschien tot over tien jaar…”
Naam en contactgegevens zijn bij de redactie bekend; eventuele reacties stuurt u naar a.adema@gmail.com
