Ontwikkelingen en mogelijkheden op het gebied van bijvoorbeeld algoritmes en Artificial Intelligence (AI) gaan razendsnel. Binnenkort neemt een robot de PCR-testen af. Grote corporaties ontwikkelen toepassingen die het leven van iedereen gezonder, gemakkelijker en aangenamer moeten maken. Veelal zaken waar we niet om gevraagd hebben, maar waar nu eenmaal veel geld mee te verdienen is en dus macht. Ook overheden maken steeds meer gebruik van dit soort technieken maar constateren dat ze steeds meer angstig achter de feiten aanhobbelen en dat commerciële organisaties veel verder zijn en kunnen gaan. De roep om controle, het gebieden van transparantie
en afspreken van ethische normen wordt steeds groter. AI en algoritmes bieden ongekende mogelijkheden maar roepen ook diepe angsten op. De angst voor repressie, big brother, robotisering, Arnold Schwarzenegger en dehumanisering.
Bij algoritmes moet ik dan ook direct denken aan een sketch uit het Britse programma Little Britain. Acteur David Walliams speelt daarin baliemedewerker Carol Beer die voor alle vragen van de klant haar computer raadpleegt en steevast het antwoord geeft: computer says no. De impact van AI op mens en maatschappij brengt veel verantwoordelijkheid met zich mee en roept vragen op als: hoe kunnen AI-systemen verantwoord worden ontworpen? Het geeft dan ook enige rust dat er bijna geen branche, regering, bedrijf meer is dat geen ethische code heeft opgesteld hoe om te gaan met AI.
Edwin Driessen is redactielid Od
