De afgelopen jaren stond ons vakgebied behoorlijk in de belangstelling. De reden is landelijk natuurlijk niet positief, door onder andere de toeslagenaffaire. Maar zoals wel vaker wordt gezegd: je hebt een goede crisis nodig om een verandering te krijgen. Als je hierbij niet het momentum pakt is de kans groot dat we weer terugvallen in de oude patronen en we onvoldoende leren van eerder gemaakte fouten.
Zo hadden we in het begin van deze eeuw de vuurwerkramp in Enschede, waarna vervolgens binnen een week de verstrekte vergunningen over vuurwerkopslagplaatsen openbaar werden gemaakt. In mijn naïeve onschuld dacht ik dat dit een positief effect zou hebben op het gehele land. Als in Enschede deze vergunningen binnen een week geopenbaard kunnen worden, dan zou dat toch overal kunnen? Helaas, niets was minder waar. De aandacht voor de catastrofe met 23 doden ging helaas weer snel als een nachtkaars uit en we gingen weer over tot de orde van de dag. In mijn beleving werd de gezamenlijke stap naar voren onvoldoende gezet en was er onvoldoende beweging in de beroepsgroep van informatieprofessionals.
*Dit is het eerste deel van een prikkel uit Od 37: Informatiewetten vertaald naar de praktijk. Verder lezen? Meld je dan hier aan voor een abonnement of vraag een gratis presentexemplaar op.
Beeld: Pexels
