Neem nou Trump (over tweets gesproken). Dit weekend is hij geïnstalleerd als president. Ik heb me bij een president nooit eerder afgevraagd hoe lang hij zou blijven zitten. Nu wel. Is zijn ster al gecrasht als deze column verschijnt? Liegen als kandidaat is geen nieuws, zelfs niet als president, denk maar aan de laatste Bush, maar zo vaak, zo overduidelijk en al direct in je eerste uren. Niet alleen per tweet maar ook voor de camera’s. Scary!
Neem nou Trump (over tweets gesproken). Dit weekend is hij geïnstalleerd als president. Ik heb me bij een president nooit eerder afgevraagd hoe lang hij zou blijven zitten. Nu wel. Is zijn ster al gecrasht als deze column verschijnt? Liegen als kandidaat is geen nieuws, zelfs niet als president, denk maar aan de laatste Bush, maar zo vaak, zo overduidelijk en al direct in je eerste uren. Niet alleen per tweet maar ook voor de camera’s. Scary!
Stel nou dat je zijn presidentiële informatieprofessional was. Je taak is om alles te documenteren wat er gebeurt in zijn ‘hofhouding’. Het geven van briefings aan de president laat ik maar even achterwege, dat twijfelachtige genoegen is aan anderen. Waar ik het ook niet over zal hebben is je ethisch normbesef, want dat is duidelijk, anders nam je zo’n baan – wat zeg ik: zo’n baas – niet aan.
Mijn vraag is: waar loop je op tegen de grenzen van je professionaliteit? Stop je bijvoorbeeld met het vastleggen van onwelgevallige informatie en documenten? Of gebruik je daar speciale codes voor, zoals misunderstanding, fake news, alternative facts. Of: flexible, want beleidsstandpunten van deze regering ogen redelijk veranderlijk.
Onzin, zeg je. Je doet aan puur feitelijke registratie van kernbegrippen, helemaal los van subjectieve zaken als meningen en standpunten. Inderdaad, zo was de wereld vroeger. Ja: vroeger. Ik ben er sterk van overtuigd dat president Trump op een dag je ontbiedt en zegt:
“You’re doing it ALL WRONG! So wrong! Facts are for fools. Who cares about climate change. Who cares about Ukraine? I don’t want them in this database. Period! People want jobs and power and… MONEY! Not facts. They get confused by facts. Keep it simple. Stick to my story – and you will never be wrong again. When I write my memoirs I will use this database. So it’d better be damn good. Remember: Simple! My story!”
En daar zit je dan. Veel succes met je metadata, je structuur, je… alles. Misschien kun je het meeste rubriceren onder ‘Great!’, ‘Scary!’ en ‘Terrible!’. Of je houdt het echt simpel: beperk je tot de tweets, op datum… Maar ja, wat doe je dan met al die aanpassingen achteraf? 😉 Nabrander Ken je zelf dit soort ervaringen? Niet met dezelfde orde van absurditeit uiteraard, maar wel over de grens van het betamelijke. Je werkte bijvoorbeeld ooit in een bedrijf – ik snap: in je huidige baan binnen de overheid speelt dit absoluut niet – waar een ‘flexibele’ vorm van registratie en documentatie gehanteerd werd. Bepaalde dossiers of bepaalde documenten bleven onder de pet of in een aparte kast of server. Of je moest een smoking-gunmail of -document wissen. Ken je dat? Ik ben berebenieuwd of ook IP’ers hierbij betrokken zijn…
Reacties naar alt-fact@papierentijger.net worden op prijs gesteld. Anoniem uiteraard en het gaat echt niet om ‘feiten’, als het verhaal maar GREAT is!
simon@simonpeterbeen.nl, Simon P. Been is oprichter van Papierentijger.net, kennisdelingsplatform voor informatieprofessionals.
Lees hier meer:
http://www.cnbc.com/2017/03/09/house-oversight-committee-wants-to-know-how-the-white-house-archives-trumps-deleted-tweets.html
