Ieder beleeft de werkelijkheid op een andere manier, maar ik verbaas me geregeld over de carrièrestappen die sommige collega’s maken. En dan gaat het mij niet zozeer om de stap die de betreffende collega maakt naar bijvoorbeeld een functie als gemeentesecretaris of afdelingshoofd. Mijn verbazing richt zich meer op de werving en selectie. Binnen de overheid wordt op veel plaatsen onvoldoende gestuurd op resultaten en als het benoemd wordt, wordt het niet altijd serieus genomen. We vertrouwen nog te veel op de blauwe ogen en lijken het moeilijk te vinden om het serieuze gesprek aan te gaan. Met als gevolg dat ambtenaren die er sterk in zijn om zich beter voor doen het net zolang volhouden tot ze tijdig kunnen promoveren naar een andere functie. Dat is een compliment waard aan de betreffende ambtenaar. Het is een kunst om je beter te voor te doen dan je bent en daar volledig in te geloven. Voordat dat de organisatie er achter komt, dat er sprake is van mismanagement, is de verantwoordelijk functionaris al weer naar een “nieuw slachtoffer”.
Mocht de organisatie er toch tijdig achter komen dat een ambtenaar niet functioneert, dan is vaak het personeelsdossier niet voldoende opgebouwd, waardoor ieder blij is dat, zonder met modder te gooien en ingewikkelde gesprekken aan te gaan, de betreffende ambtenaar met positieve geluiden wordt afgezwaaid. Het pijnlijke hierbij is wel dat er ondertussen behoorlijk wat schade wordt aangericht en de ontwikkeling van een organisatie stagneert. Tegelijkertijd zie je dat niet functionerende medewerkers perfect gedijen in dergelijke organisaties. De manager is niet van het sturen op resultaat, stuurt met name op de hoofdlijnen en heeft onvoldoende gevoel bij wat op de werkvloer speelt. Onlangs verbaasde een manager zich er over dat bepaalde afspraken niet waren nagekomen, terwijl die “toch helder” waren. De afspraken waren echter niet zwart op wit gezet, de betreffende manager had tussentijds nooit gecheckt of er sprake was van voortgang en gaf als argument ‘dat je er toch vanuit mag gaan dat afspraken standaard worden nagekomen’. Welkom in de echte wereld. Soms is deze nog vreemder dan je had gedacht.
Jeroen Jonkers is hoofdredacteur Od
